Wydarzenie, jakim jest ustąpienie Tadeusza Ferenca z funkcji Prezydenta Miasta Rzeszowa, stanowi zakończenie pewnego etapu w historii Miasta Rzeszowa. Charakteryzował się on z całą pewnością wieloma pozytywnymi procesami: miasto rozrosło się pod względem terytorialnym, wzrosła liczba mieszkańców i wartość budżetu.
Jednocześnie należy zwrócić uwagę także na nawarstwiające się i nierozwiązane dotąd problemy dotyczące zagospodarowania przestrzennego. Chaos urbanistyczny zagraża spójności funkcjonalnej miasta i stanowi wyzwanie z punktu widzenia zmian klimatycznych. Od wielu lat jako środowisko architektów i urbanistów wskazujemy na konieczność systemowego podejścia do tego zagadnienia oraz ryzyka wynikające z jego ignorowania. Mówimy o konieczności przygotowania miasta na upały, okresy suszy, gwałtowne opady. Zielona infrastruktura jest konieczna, żeby zmniejszyć efekt miejskiej wyspy ciepła, poprawić mikroklimat i jakość życia.
W związku z powyższym pragniemy zwrócić uwagę na wyzwania stojące przed osobą, która obejmie stery naszego Miasta. Konieczne jest uporządkowanie polityki przestrzennej, zwiększenie roli partnerów społecznych w jej kształtowaniu, zwiększenie transparentności informacji dotyczących inicjatyw inwestycyjnych i zagospodarowania przestrzennego. Zwracamy uwagę na znaczenie studium uwarunkowań przestrzennych i zagospodarowania przestrzennego, które w przyszłości pozwoli na zwiększenie racjonalności wykorzystania przestrzeni miasta oraz ochronę najcenniejszych kulturowo i przyrodniczo obszarów.
Nisko oceniamy niewystarczający postęp prac nad miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego oraz nad polityką przestrzenną miasta, zwłaszcza w kontekście podejmowania w oderwaniu od nich prac dotyczących zagospodarowania najważniejszych przestrzeni i budynków publicznych w Rzeszowie. Brakuje wykorzystania zaplecza eksperckiego środowiska akademickiego Rzeszowa w planowaniu i rozwoju miasta.
Jesteśmy przekonani, że wprowadzenie większej jawności w proces planowania przestrzennego przyczyni się do poprawienia jakości przestrzeni naszego miasta. Rozpoczęta zaś w ten sposób dyskusja pomoże w lepszym zrozumieniu wzajemnych intencji i ograniczy konflikty o przestrzeń. Projekty przestrzeni publicznych oraz najważniejszych budynków tworzących przestrzeń publiczną powinny być wykonywane wyłącznie na podstawie konkursów architektonicznych. Należy ograniczyć możliwości wykorzystywania administracyjnych decyzji o warunkach zabudowy (inwestowanie na terenach nieobjętych planami winno mieć charakter wyjątkowy). Apelujemy o wprowadzenie standardów urbanistycznych, obejmujących warunki zagospodarowania i zabudowy terenów, gwarantujących mieszkańcom Rzeszowa właściwe warunki życia.
Wyrażamy nadzieję, że nowy rozdział w historii miasta będzie miał swoją pozytywną kartę w zakresie racjonalnej polityki przestrzennej. Środowisko architektów i urbanistów będzie aktywnie w niej uczestniczyć.
